Zaterdag 18 augustus was de afscheidsbijeenkomst voor Rinus Zuurmond

Voorzitter Max Kroeze hield namens v.v. Beesd een toespraak:

 

Onze Rinus is niet meer. 

Zijn witte strepen en stippen worden elders getrokken. Daar waar de vlaggen fier in de wind wapperen. Een verlenging na deze rust zat er helaas niet in. Een bijzonder mens, altijd bezig, maar nooit aanwezig.

 

Vandaag nemen we helaas afscheid van onze Rinus, al meer dan 55 jaar intensief betrokken bij onze vereniging en dan mag je wel spreken van onze Rinus. Iemand die beroepsmatig zijn leven met voetballen vervult is begrijpelijk, maar als vrijwilliger meer dan bijzonder. Vele ballen heb je uit de struiken gehaald, maar nooit aan je voeten gehad. De geschiedenis van Rinus gaat terug naar de oorsprong van Voetbal Vereniging Beesd aan de Veerweg waar Rinus rond 1962 al vrijwilligerswerk verrichte. In die tijd had de vereniging twee ballen, één voor de senioren en één voor de junioren. De taak van Rinus was het schoonhouden en invetten van de ballen. Voor de wedstrijd de molshopen plat maken en na de wedstrijd moest hij emmers water uit de Linge halen zodat de spelers zich konden wassen, de netten werden met strotouwtjes hersteld. Wat een contrast met heden.

Door de jaren heen nam je steeds meer taken tot je en was je vele uren bezig met het kalken van de lijnen, het schoonmaken van kleedlokalen, opruimen zwerfvuil, kortom altijd rotzooi van een ander. En hoe meer rotzooi des te harder kon je mopperen, vooral op de maandagmorgen als je terugliep van de vereniging kon je Rinus al

van verre in zichzelf horen mopperen.

 

Gezien het vele werk ook wel begrijpelijk. Maar als de onderhoudsploegen gingen opruimen haalde jij vervolgens alles weer uit de container omdat je weggooien zonde vond. Met de opening van het 50-jarig jubileum in 2009 vervulde Rinus de hoofdrol, samen met Eric van Beusekom kwam je per helikopter op Molenzicht aan voor het hijsen van de clubvlag en kon het grote feest beginnen.

 

Al die jaren vervulde je vele taken zonder dat er iemand om vroeg of naar om hoefde te kijken, tot 2015 was je fysiek sterk genoeg om alle taken uit te voeren maar werd het lopen minder. Nadat bleek dat na het aanbrengen van de lijnen de velden groter en ronder van vorm werd is deze taak door anderen overgenomen hetgeen wel de nodige moeite kostte. Later kreeg je uit handen van Evert van Zelst namens de vereniging een rollator aangeboden waardoor de dagelijkse rondes samen met je hondje weer hervat konden worden. Iedere dag van de week ging je meerdere malen samen met je hondje naar de vereniging en op de zondag strak in het pak even een wedstrijd kijken.

 

Op de nieuwsjaar receptie van 1 januari 2017 ben je benoemd tot lid van verdienste om vervolgens op 20 maart benoemd te worden tot erelid van de vereniging als dank voor al je inspanningen. Tijdens de werkzaamheden rondom de aanleg van het kunstgrasveld kwam je ook regelmatig kijken en genoot je op jouw manier van de voortgang. Ondanks je sterke wil konden we allemaal zien dat je gezondheid achteruitging, je geheugen liet je in de steek en fysiek nam je kracht af.  Voor jouw dramatisch, voor ons soms lachwekkend. Je kwam thuis zonder rollator die achteraf op het veld in het doel bleek te staan, je brilglas was eruit gevallen zonder dat je erg in had of je was de sleutels kwijt op de terugweg met als gevolg dat de hele hondenvereniging mee op zoek ging naar de sleutels. Thuis gekomen bleken ze in de zoom van je broekspijp te zitten.

 

Door je evenwichtsproblemen viel je regelmatig en was het moeilijker om van huis te gaan, je laatste val begin juni deed je in het ziekenhuis belanden en kwam je levensverhaal tot stilstand.

 

Rinus, je was een man van eenvoud en karakter en erg op zichzelf gesteld, veranderingen waren niets voor je en nooit wilde je aandacht of complimenten horen die je zo toebehoorde. Als alles in orde was kon je tevreden zijn. Je was een beeldbepalend lid al die jaren op onze vereniging en zijn wij allen je bijzonder veel dank schuldig voor je inzet en betrokkenheid. Met jouw staat van dienst en ervaring kunnen ze de hemelse velden aan je toevertrouwen.

 

Rinus, bedankt!! We gaan je missen.